‘Geduld is essentieel voor een opleider’

Als dochter van een apotheker in Antwerpen werd de interesse in het doktersvak bij Diana Mertens al vroeg gewekt. ‘In de apotheek ving ik vaak interessante verhalen van klanten op’, herinnert ze zich. Ze ging geneeskunde studeren in Leuven, waar er slechts twintig vrouwelijke geneeskundestudenten waren op een totaal van vierhonderd. Die kregen het advies om oogheelkunde, dermatologie of kindergeneeskunde te gaan doen, waar Mertens aanvankelijk niet veel voor voelde. Pas toen ze tijdens een stage met een oogspiegel de structuren in de achterkant van het oog ontwaarde, ontlook haar liefde voor de oogheelkunde. Op advies van Vlaamse oogartsen ging ze eind 1964 naar het Oogziekenhuis Rotterdam en hoorde binnen drie kwartier dat ze was aangenomen voor de destijds vierjarige opleiding. Na de opleiding bleek dat haar diploma niet geldig was in België. Gelukkig kreeg ze de kans om staflid in het Oogziekenhuis Rotterdam te worden en zo geschiedde.

De eerste